یا علی" همیشه فکر میکردم که تو مرا فراموش کرده ای و چقدر متاثرم و امروز برحال زار خودگریه می کنم !...
خوشداشتم که وجود غم آلود خود را به زمان تو می آوردم و خودم را به تو می
سپردم،خوش داشتم در غدیرت بودم وتو نی وجودم را با هنرمندی خود می نواختی واز لابلای زیر و بم و تار و پود وجودم،سرود عشق و آوای تنهایی سر میدادی.
می خواستم که غم های دلم را بر تو بگشایم و تو (اکسیر صفت) غم های کثیفم را به زیبایی مبدل کنی و سوز و گدازم را تسکین بخشی.
میخواستم که پرده های جدیدی از ظلم و ستم را که بر شیعیانت میگذرد، رابر
همگان نشان دهم و کینه ها و حقه ها وتهمت ها و دسیسه بازی های کثیفی را که
از زمان ابوسفیان تا به امروز بر همه جا ظلمت افکنده است بنمایم.
ایعلی مادر بزرگم از لابلای داستان های شبانه اش تو را به من شناساند و تو
در اعماق قلبم و روحم شنا کردی و احساسات خفته و ناگفته خود را در آن یافتم، بگذار اعتراف کنم هر گاه تو را ندیدم ،خود را تنها دیدم
یاعلی امروز از احساسات و افکار خود خجلم و گاهگاهی از غیر طبیعی بودن خودم شرم می کنم، چقدر خودم را ندیده بودم ،چقدر خودم را ندیده گرفته بودم، اما امروز می خواهم با تو بیشترآشنا شوم ،می خواهم با توهم راز و همنشین شوم.
ایعلی! تو مرا به خویشتن آشنا کن من از خود بیگانه ام، همه ابعاد روحی و معنوی خود را نمی یابم . تو دریچه ای به سوی من باز کن و مرا به دیدار این بوستان شورانگیز ببر و زشتی ها و زیبای های دنیا را به من نشان بده.
دو کارکرد مهم اجتماعی پیامبر خاتم
ایناعتقاد، در عمل، سبب تعطیلی دو کارکرد مهم پیامبر صلی الله علیه و آله در
جامعه شد. یکی اینکه او به حکم الهی مبیّن و مفسر آیات قرآن بود تا مردم
این قانون اساسی را از او فراگیرند: «وَ أَنْزَلْنا إِلَیْکَ الذِّکْرَ
لِتُبَیِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَیْهِمْ»[3] ؛ و قرآن را [هم] به سوىتو نازل کردیم به خاطر اینکه براى مردم آنچه را که براى [هدایتشان] به
سویشان نازل شده بیان کنى.
و دیگر اینکه او متولی اجرای احکام دین، و
قوانین قرآن کریم در جامعه بود. آیات ولایت پیامبر صلی الله علیه و آله بر
مردم و الزام مردم به پیروی از دستورات آن حضرت[4] همه بر این اساس استوار
است.
این خود نشان می دهد قرآن کریم، بی معلم، رسالت هدایت[5]، و بی
متولی، وظیفه ی زدودن اختلاف از جامعه [6] را هرگز آنگونه که باید ادا
نخواهد کرد.
برای همین لازم بود آن دو شأن رسول خدا صلی الله علیه و آله؛ پس از ایشان همچنان در امت اسلامی تداوم داشته باشد. برای همین، عقل حکممی کند پس از او کسی در مسند جانشینی او قرارگیرد که شبیه ترین افراد بهآن حضرت باشد، به ویژه در اجرای این دو رسالت؛ هم تبیین کننده ی وحی الهیباشد (قرآن و معارف الهی)، و هم بتواند جامعه اسلامی را به مانند رسول خداصلی الله علیه و آله بر اساس آموزه های وحیانی و نه نفسانی اداره کند.