از جمله رويدادهاي تاريخي كه زبان به زبان نقل شده است، اين است كه پيامبر
(ص) در سال دهم هجري (632 م) حجة الاسلامي به جا آورد كه در تاريخ به حجة
الوداع معروف است.و در انجام مراسم آن حجبه رهبري پيامبر (ص)، دهها هزار
تن از مسلمانان شركت كردند.
از رويدادهاي مشخص اين سفر حج آن است كه
پيامبر (ص) در راه بازگشت از سفر حج كنار آبي معروف به غدير خم (بين مكه و
مدينه) توقف كرد، و هزاران تن از حاجيان را نيز متوقف ساخت، تا به ايشان
ابلاع كند كه از ثقلين پيروي كنند كه در آينده نزديكي آن را جايگزين خود
خواهد ساخت.و آن دو گرانقدر قرآن و عترت پيامبر است، و اين دو هرگز جدا
نگردند تا اين كه در كنار حوض (روز قيامت) بر او وارد شوند.و ديگر اين كه
علي (ع) (بزرگ عترت) نسبتبه مؤمنان از خودشان سزاوارتر است، همان طوري كه
پيامبر (ص) نسبتبه افراد مؤمن از خودشان سزاوارتر بود، و هم اين كه سرپرستمؤمنان است چنان كه پيامبر (ص) سرپرست مردم با ايمان بود.
پيامبر (ص)
در روز غدير خم خطبهاي طولاني ايراد فرمود، كه اندكي از فرمودههاي او را
اصحاب به خاطر سپردند، و تمام يا بعضي از اين نكات از جمله مطالبي است كه
در خاطره شماري از اصحاب باقي مانده بود.موردي پيش آمد كه امام علي (ع)،
وقتي كه در كوفه بود، اصحاب حاضر در انجمن خود را سوگند داد تا آنچه را كه
روز غدير از پيامبر (ص) شنيده بودند گواهي دهند (اين داستان مربوط به حدود
بيست و فتسالپس از رويداد غدير است)، علي رغم اين كه شمار اصحاب باقي
مانده تا آن زمان، اندك بود.و اندكي از همان اصحاب در كوفه بودند.بسياري ازايشان گواهي دادند كه پيامبر (ص) روز غدير، سرپرستي علي (ع) را به اطلاع
مردم رسانده است.
از ابو الطفيل (يكي از اصحاب پيامبر (ص) ) نقل شده استكه گفت: «علي (ع) فرمود: شما را به خدا سوگند! هر كس روز غدير خم حضور
داشته است [براي شهادت] از جا بلند شود.و هيچ كس از جا برنخاست كه بگويد:
به من خبر دادند و يا اين كه به من رسيد، هر مردي كه از جا بلند شد گفت، باگوشهايم شنيدم، و با قلبم دريافتم.هفده تن از جمله، خزيمة بن ثابت، سهل بنسعد، عدي بن حاتم، عقبة بن عامر، ابو ايوب انصاري، ابو سعيد خدري، ابو
شريح خزاعي، ابو قدامه انصاري، ابو ليلي (يا ابو يعلي)، ابو هيثم بن تيهان ومرداني از قريش از جا بلند شدند، علي (ع) فرمود: آنچه شنيدهايد بگوييد!
گفتند: گواهي ميدهيم كه با پيامبر خدا (ص) از حجة الوداع برميگشتيم،
هنگام ظهر فرا رسيد، پيامبر خدا (ص) در مقابل مردم ظاهر شد و دستور داد
شاخههاي درختان را زدند و روي آنها جامههايي افكندند [تا سايباني ترتيب
داده شد]