برخي،در تلاش براي توجيه آنچه بعد از رسول خدا صلي الله عليه و آله در جامعه
اسلامي اتفاق افتاد، برداشتي از كلمات آن حضرت در غدير خم ارائه مي دهند كهنتيجه اش امري غير از بحث خلافت است. در برابر اين تلاش عالمان شيعي سعي
داشته اند با ارائه دلايل بيان كنند كه رسول خدا صلي الله عليه و آله در
غدير خم جانشين بعد از خود را تعيين فرموده است.
بارجوع كوتاه به تاريخ دويست ساله ابتداي اسلام، روشن مي شود معناي حديث
غدير در آن زمان بسيار واضح بوده است. از جمله وقايع تاريخي كه نشان دهنده
وضوح حديث غدير است، بحث هايي است كه بين بزرگان صدر عالم اسلام[1] روي
داده است؛ بزرگاني كه عموما مخالف امامت علي بن ابي طالب عليه السلام بوده
اند.[2] مناشده ي[3] امام علي عليه السلام با اهل شوري، مناشدهي امام
حسين عليه السلام با بزرگان جهان اسلام، مناشده ي اصبغ بن نباته با
ابوهريره و مناظره مامون عباسي با علماي زمان خود چهار نمونه از اين موارد
است.
اقرار شوري بر انتصاب ولايت
عمربن خطاب شورايي شش نفره را تعيين نمود تا پس از مرگش در جلسه اي يكي را
از بين خود به عنوان سومين خليفه تعيين كنند.[4] امام علي عليه السلام كه
يكي از اين شش نفر بود، در آن جلسه بسياري از ويژگي هاي خود را بيان كرده،
بقيه را سوگند مي دهد كه اگر درست مي گويد تاييدش كنند و اگر گفته هايش غلطاست اعلام نمايند.
واقعه غدير يكي از مواردي است كه حضرت بيان مي كند. علامه اميني از كتاب "الدر النظيم"[5] نقل مي كند كه عامر بن واثله مي گويد: